Demokracja na berlińskim Marszu dla Życia

Już po raz dziesiąty w Berlinie odbył się Marsz dla Życia, gromadząc ponad 5 tysięcy osób. Co może cieszyć organizatorów i wszystkich walczących o godność życia ludzkiego, uczestników tego wydarzenia z roku na rok przybywa. Niestety Niemcy, a szczególnie stolica, skupia wiele organizacji, które przeciwstawiają się wszelkiej działalności pro-life, o czym znów przekonali się obrońcy życia z Bractwa Małych Stópek, którzy blisko 100-osobową grupą, składającą się z młodych mieszkańców Szczecina i Polic, pojawili się na marszu.

Uczestnicy dziesiątego berlińskiego Marszu dla Życia już od godziny 12.00 zaczęli gromadzić się przed Urzędem Kanclerskim. Na małej, skromnej scenie przygotowanej przez organizatorów marszu jako co roku przemawiało wiele kobiet i mężczyzn, którzy pragnęli dać świadectwo wartości życia ludzkiego od jego poczęcia do naturalnej śmierci.  Również o tej samej porze, ale w innym miejscu – przed Bramą Brandenburską – ustawili się członkowie organizacji związanych ze środowiskiem homoseksualnym, którzy organizowali pikietę. Wszystko mogłoby skończyć się dobrze; dwa różne wydarzenia, środowiska, odmienne poglądy, do których każdy ma prawo i nikt nie wchodzi sobie w drogę, niestety tak się jednak nie stało. Jeszcze zanim berliński Marsz dla Życia wyruszył z Kanzleramt Platz, w tłumie można było dostrzec osoby, które albo były prawie nagie, albo jeśli już miały na sobie ubranie, to zwracało ono uwagę przechodniów.

Członkowie Bractwa Małych Stópek ze Szczecina, którzy są odpowiedzialni za organizację Marszu dla Życia w swoim mieście, na berliński marsz przyjeżdżają już od trzech lat, stąd nie zdziwiło ich pojawienie się prowokatorów, którzy zaczęli zakłócać przygotowania do wymarszu. Naraz dało się słyszeć gwizdy i obraźliwe hasła: „Maryja powinna była dokonać aborcji”, „Jezus Chrystus to oszołom” czy  „Nie mamy króla ponad aborcję”.

Szczecinianie zgodnie stwierdzili, że razem ze wzrostem zwolenników berlińskiego Marszu dla Życia, wzrosła również liczba jego przeciwników. Z niektórymi z nich udało nam się nawet porozmawiać, bo jak się okazało, choć są głośni i pragną zwracać na siebie uwagę, nie lubią bezpośrednich konfrontacji i pytań o słuszność swoich poglądów.

– Jestem tutaj, ponieważ pragnę przeciwstawić się takim faszystowskim inicjatywom – mówił jeden z mężczyzn, który odważył się z nami porozmawiać. – Oni robią z kobiet ofiary.

– Przyszłam tu, aby zaprotestować, ponieważ uważam, że każda kobieta powinna mieć wybór niezależnie od sytuacji – tłumaczyła inna z protestujących przeciwko marszowi. Zapytana jednak o to, czy przeszkadzanie w marszu swoim przeciwnikom to dobra forma protestu, odpowiedziała: – Mamy demokrację, dlatego moim obowiązkiem jest być tutaj. Skoro oni mogą mówić głośno o swoich poglądach, to my także. Nie potrafiła jednak sobie przypomnieć, czy kiedykolwiek któryś z uczestników berlińskiego Marszu dla Życia utrudniał paradę równości.

Parę minut po trzynastej berliński Marsz dla Życia wyruszył na ulice miasta. Dopiero wtedy można było stać się świadkiem prawdziwej agresji, i to nie tylko słownej, ale również fizycznej, którą protestujący kierowali w stronę uczestników marszu, będącego z założenia marszem ciszy lub marszem „białych krzyży”, które każdy uczestnik niesie w ręce.

Chociaż kordony policji starały się oddzielić prowokatorów od maszerującego tłumu, to niestety nie dało się uniknąć pewnych incydentów. Zaczęło się od przepychanek i wyrywania krzyży, tylko po to, aby później móc je złamać lub  zawiązać na nich nadmuchaną prezerwatywę. W ogólnym hałasie, który starali się tworzyć prowokatorzy, gwiżdżąc, grając na bębnach lub puszczając muzykę techno z radia. Niektórzy, bardziej śmiali, podchodzili do uczestników marszu i obsypywali ich kolorowym pyłem brudzącym ubranie lub po prostu kładli się na środku ulicy, aby zatrzymać pochód. Jak na te wszystkie prowokacje reagowali uczestnicy marszu? Bardzo spokojnie.

– Modlę się za nich – powiedział Michelle, który na marszu jest już po raz szósty. – A jestem tutaj, ponieważ uważam, że każdy człowiek ma prawo do życia. Nawet dzieci poczęte podczas gwałtu, które stanowią 0,002 proc. wszystkich mordowanych podczas aborcji dzieci.

– Nie przeszkadza mi to – dodała inna uczestniczka, która na marszu była po raz pierwszy. – Biorę udział w marszu, bo jestem matką i znam wiele kobiet, które bardzo cierpiały i żałowały tego, że pozwoliły zabić swoje dziecko.

Policja wiele razy musiała interweniować podczas pochodu, doszło nawet do paru zatrzymań. Na szczęście nic nie przeszkodziło w dotarciu marszu do celu, czyli pod katedrę ewangelicką, gdzie na koniec odbyło się nabożeństwo ekumeniczne.

Te ataki na berlińskich obrońców życia dla wielu osób są szokujące i niepokojące, lecz z drugiej strony są także mobilizacją do tego, aby brać udział we wszelkich inicjatywach, które promują obronę życia od samego poczęcia do naturalnej śmierci.